Znajdź w naszych wiadomościach
Otwórz się na pomoc w uzależnieniach
Sesje Rady Miejskiej w Dąbrowie Tarnowskiej
Przetargi i ogłoszenia różne
Wszystko o …
Jednostki
Szkoły
Przydatne linki …
Program Rozwoju Obszarów Wiejskich
Nowoczesna Administracja Samorządowa
-
Archiwum aktualności
.
Polityka prywatności
lis11

Odzyskanie niepodległości jednak nie było dziełem przypadku. Wiązała się ściśle z walką zbrojną narodu polskiego w latach I wojny światowej – w Legionach Polskich, w formacjach militarnych powstałych w Rosji, w Armii Polskiej gen. Józefa Hallera, w różnych organizacjach konspiracyjnych, a także w ramach działalności na polskiej i międzynarodowej arenie politycznej. Sprawę polską popierały stolice europejskie, takie jak Londyn i Paryż oraz na kontynencie amerykańskim Waszyngton, gdzie szczególną rolę odegrał prezydent Woodrow Wilson, oficjalnie uznając prawo Polaków do posiadania własnego państwa. W tych krajach wielkim orędownikiem przywrócenia Polsce niepodległości był światowej sławy pianista Ignacy Józef Paderewski.
Wreszcie powstała II Rzeczpospolita. Przetasowania na nowej scenie politycznej Polski trwały dość długo. Pomimo nich, 11 listopada 1918 r. Polska, po 123 latach niewoli, wyłoniła się z wojennej zawieruchy jako szóste co do wielkości państwo w Europie, z dużym potencjałem ludności, zachowaną tradycją i pamięcią dawnej świetności. Trzeba jednak było odbudować pozycję państwa na międzynarodowej arenie politycznej. Dodatkowo ważnym wewnętrznym problemem, przed którym stanęło młode państwo było zjednoczenie ziem polskich, pozostających przecież przez 123 lata pod zaborami. Zróżnicowany był poziom rozwoju gospodarczego, system prawny, oświatowy, różna waluta. Przezwyciężenie tych trudności wymagało wiele wysiłku. Dopiero po paru latach widoczne były efekty zmian. Na wykonanie tych niełatwych zadań Polska miała, jak się wkrótce okazało, zaledwie 20 lat. Nadciągała bowiem druga wojna, mająca zmienić oblicze Europy.
Polska mogłaby nigdy nie odzyskać niezależności, gdyby nie niezłomność wielu naszych przodków, którzy przelali krew za utraconą Ojczyznę. Mimo wielu prób zaborców wynarodowiania Polaków, zakazów używania języka polskiego, czytania czy śpiewania po polsku, nieprzyjaciele nie zdołali zabić ducha polskości. Dzięki temu teraz możemy cieszyć się wolnością, nikt nam nie narzuca innej kultury czy języka, możemy wybrać, gdzie i jak chcemy żyć.
Dzień 11 listopada 1918 r., w którym Józef Piłsudski przejął władzę, został w 1937 roku oficjalnie ogłoszony świętem narodowym dla uczczenia powstania suwerennego ośrodka władzy odrodzonej Polski. Obchodzono go jednak jako Święto Niepodległości już od 1919 r. Od tego czasu jest jednym z najważniejszych świąt obchodzonych przez Polaków w kraju i zagranicą. Po II wojnie światowej władze Polski Ludowej usunęły Święto Niepodległości z kalendarza, ale nie z serc Polaków. Środowiska niepodległościowe nadal obchodziły kolejne rocznice 11 listopada 1918 roku. Dopiero w 1989 roku Sejm IX Kadencji przywrócił narodowi to święto, którego oficjalna nazwa brzmi: Narodowe Święto Niepodległości.